не дрянью, а удобрением!!!
птичье г...уано, а не то что вы подумали вообщето больших денег стоит :)))

Адвеку знаюць у народзе,
Што калі гною не дасі,
То будзе пуста ў агародзе -
І бога нават не прасі.

Каб агародніна буяла,
Ва ўсю шугала на градзе -
Патрэбен гной. Ды і нямала.
А дзе ж узяць яго? Ну, дзе?

Загаравалі лысагорцы
Сярод няўгноеных палёў.
І прыгадалі ў скрусе творцы:
Які шчаслівец Кавалёў!

Яму кругом пашанцавала -
І тут пайшло ў яго на лад:
За свата выбраў генерала,
А ў генерала - шмат салдат.

Таму гарод не быў пустэльняй:
Абы прыходзіла пара -
Салдаты з поўнаю цыстэрнай
Так і газуюць да двара!

А паспрабуйце даць вы рады
Без генеральскае радні!
Ну, хоць ты сам кладзіся ў грады
І загнівай на карані!

Знайшлася першай паэтэса:
Сярод пустых яшчэ сядзіб,
На ейных сотках, побліз лесу,
Шпакоўня вырасла, як грыб.

«Раз аніхто з іх не даўмеўся -
Хай - дурні - бегаюць сюды.
Пакуль спахопяцца - за месяц
І гною будзе для грады...»

Тым часам іншыя шукалі:
Хто - чарназём, хто - буры торф,
Хто - проста смецце, хто - фекалій,
Каравякі збіраў прафорг.

І кожны Кучару зайздросціў
І дэталёва ўспамінаў,
Як той у цырку па-знаёмству
Браў угнаенне з-пад слана.

Як чуўся крытык вінавата
І ў цыркача сярод двара
Пытаў: «Скажы, а ці багата
Ён валіць гэтага дабра?»

Цыркач скрывіўся, цыркнуў слінай
І даў блатмайстару адказ:
«Ты і за плечы не закінеш,
Што ён нахляпае за раз!..»

Адзін рэдактар меў удачу:
Купіць гуана бочку змог.
Прыпёр упоцемку на дачу
І начапіў цяжкі замок.

Тады, на сорам чалавеку -
Ад слаўных будняў убаку -
І ўзнік ганебны лозунг веку:
«Гаўно трымайце на замку!»

П.С. А вообще я за вас Игорь волнуюсь. Весна пришла "гон" начался, что вас в романтики и поэты занесло? Вы бы у врача проверились :)))
"А намедни был грешок,
чуть не выдумал стишок,
доктора перепугались,
говорят: любовный шок!"
так нам классики советуют :))